Քեռի Ֆեոդորը չորս տարեկանում կարողանում էր կարդալ, իսկ վեցում կարողանում էր իր համար ապուր պատրաստել։ Քեռի Ֆեոդորը շատ էր սիրում կենդանիներ, բայց իր մայրիկը չէր սիրում, հատկապես կատուներ։ Դրա համար Քեռի Ֆեոդորը հաճախ վիճում էր։ Մի անգամ նա բարձրանում էր աստիճանով ու տեսավ կատու։ Նա հյուրասիրեց կատվին, կատուն ասաց․
– Քեռի Ֆեոդոր կարող եմ գալ քեզ մոտ ապրել։ Քեռի Ֆեոդորն ասաց, որ կարող է։
-Իսկ քո մայրիկը չի վռնդի։
-Ոչ։
Նրանք գնացին տուն։ Երբ հայրիկն ու մայրիկը եկան տուն մայրիկն ասաց․
-Այս ի՞նչ կատվի հոտ է գալիս։ Քեռի Ֆեոդոր, դուրս տար կատվին։ Քեռի ֆեոդորն ասում է․-
– Եթե կատվին վռնդեք, ես էլ կհեռանամ։
Հաջորդ օրը քեռի Ֆեոդորը ապուր պատրաստեց կատվի համար և իր համար։ Հետո նամակ գրեց ու գնացին ավտոբուս։ Երբ հասան, շանը իրենց հետ վերցրեցին։ Նրանք գտան տուն։ Հետո գանձ գտան, կով գնեցին։ Գյուղացիները իմացան նրա մասին ու տարբեր կորած կենդանիներ էին բերում։ Մի անգամ ճայակ բերեցին։ Հետո տնային արև բերեց Պեչկինը։ Քեռի Ֆեոդորը տրուսիկով էր ման գալիս տունը։ Մի անգամ քեռի Ֆեոդորը տրուսիկով էր, արագ գնաց ծիտիկներին կերակրեց ու ներս մտավ։ Նա սկսեց իրեն վատ զգալ։ Ջերմությունը չափեցին ու տեսան, որ ջերմություն ունի, հետո հայրիկն ու մայրիկը եկան։ Հաջորդ օրը քեռի ֆեոդորը գնաց տուն։